Ava’s diary

این وبلاگو ساختم تا راحت و بی‌پرده حرف بزنم و هرآنچه مغزمو درگیر میکنه بنویسم. چون خسته شدم از فضاهای پابلیکی که از ترس قضاوت نتونم حرف بزنم پس اینجا ناشناس می‌مونم تا راحت حرف بزنم. مهم نیست چند نفر بخونن، که اگه مهم بود توی همون فضاها می‌نوشتم و وبلاگ پرمخاطب قبلیمو حذف نمی کردم. اینجا دفترچه خاطرات عمومی من میشه، خسته از سانسور و فیلتر کردم خودم پناه میارم به ناشناس بودن بدون فیلتر. و از دل این خستگی این وبلاگ متولد میشه.